ადგილობრივი თვითმმართველობა

მასობრივი ინფორმაციის საშუალებებიდან ხშირად გვესმის ფრაზები ადგილობრივი ხელისუფლება,მუნიციპალიტეტი,მერია ,საკრებულო ,გამგეობა.

  თვითმმართველობა ნიშნავს საზოგადოების წევრების მიერ, დამოუკიდებლად და საკუთარი პასუხისმგებლობით, საზოგადოებრივი საქმეების მოწესრიგებას. ამდენად, ეს არის მოქალაქეთა თვითორგანიზაცია, რომ ერთობლივად გადაწყვიტონ მათ საერთო ინტერესები .

    საქართველოს კონსტიტუცია  ადგენს ადგილობრივი თვითმმართველობის(ადგილობრივი დემოკრატიის )ძირითად პრინციპებს.ხოლო უფრო დეტალურად ადგილობრივი თვითმმართველობის წესს განსაზღვრავს ორგანული კანონი.

     იგი ხორციელდება წარმომადგენლობითი და აღმასრულებელი ორგანოების მიერ. (გამგეობა და მერია) ანგარიშვალდებულნი არიან ადგილობრივი წარმომადგენლობითი ორგანოს წინაშე,როგორიც არის საკრებულო.მას ირჩევენ თვითმმართველი ერთეულის ტერიტორიაზე რეგისტრირებული საქართველოს მოქალაქეები პირდაპირი,საყოველთაო,თანასწორი საარჩევნო უფლების საფუძველზე ,ფარული კენჭისყრით. ადგილობრივმა მოსახლეობამ უკეთესად იცის რა პრობლემებისა და გამოწვევის წინაშე დგას მისი სოფელი.

ადგილობრივი თვითმმართველობა  ანუ ადგილობრივი დემოკრატია  არის პირველ რიგში მოქალაქეთა უფლება თავად გადაწყვიტონ გარკვეული,ადგილობრივი მნიშვნელობის მქონე საკითხები. აგრეთვე,უფლება აქვთ მოქალაქეებს   ნებართვის გარეშე დაესწრინ საკრებულოს სხდომებს,რომელიც ღიად მიმდინარეობს. მათ სხდომის თავჯდომარის თანხმობით შეუძლია დასვას კითხვები,წარმოადგინოს მოსაზრებები, შეხვდნენ თანამდებობის პირებს,საკუთარი მოთხოვნების საფუძველზე მოაწყონ აქციები.თუ საკრებულო გადაწყვეტილებას მიიღებს  მოქალაქეთაგან მალულად რაიმე საკითხზე,რომელიც მათ ინტერესებს ეწინააღმდეგება,მათ შეუძლიათ გაასაჩივრონ და მოხდეს საკითხის ხელახალი განხილვა მოქალაქეებთან ერთად. მათ შეუძლიათ თანამოაზრეებთან ერთად  საკრებულოში შეიტანონ წინადადება  ან პროექტი ,რომელსაც ხელს უნდა აწრდეს მოსახლეობის არანაკლებ 1 პროცენტი.მოქალაქეებს უფლება აქვთ გაეცნონ ბიუჯეტის განხილვას ,იცოდნენ არა მხოლოდ რა გაკეთდა ,არამედ რისი გაკეთება იგეგმება და წარადგინოს

 საკუთარი  მოსაზერბები.